«Ao sol» (sesión XV): ‘Poesía e Fotografía’ | Convidado: Manuel Vilariño

Sentir, pensar ou fotografar. Na mesa conventual ou a través de montañas e océanos, configúrase unha visión poética que viaxa no tempo e no espazo. A poesía e a fotografía preséntanse como un todo indivisible, en secreta complicidade, eternamente vinculadas: dúas ás dun mesmo paxaro que determinan un itinerario común, un sentir oceánico capaz de manifestarse en calquera lugar, en calquera tempo.

Neste diálogo entre palabra e imaxe, a obra de Manuel Vilariño ocupa un lugar singular. Premio Nacional de Fotografía en 2007, está considerado unha das figuras máis destacadas da fotografía española contemporánea. O seu traballo foi obxecto de innumerables exposicións individuais en museos e galerías de Europa e América, e representou a España na 52ª Bienal de Venecia.

Autor tamén dunha sólida produción poética, publicou títulos como Ruinas al despertar (2011), Peregrinatio (2012), Unter der Glocke der Nacht (2014), Animal insomne (2018) e Elogio del confín (2022). A súa obra fotográfica forma parte de prestixiosas coleccións públicas e privadas a nivel internacional, consolidando así unha traxectoria na que a poesía e a fotografía camiñan sempre xuntas.